Weekfolder #20: is jouw mattie voor originele vaderdag cadeaus

Deurmat, douchemat, zure mat. Maar, “Er lijkt weinig Haagser dan de Haagse mat. Kalend, krullend, glimmend, of lekker plat. De mat is Haags erfgoed, folklore en traditie, en staat symbool voor een overdosis origineel Haagse lak aan opgelegde normen, in een wereld waarin eindeloos conformeren normaal is.” En zo is dat. Mocht je ze niet vaak genoeg tegenkomen op straat, dan hebben we goed nieuws. Ze zijn nu vereeuwigd in een boek. Ontwerper Joost Nijhuis en fotografen Daniël Heikens en Rein Langeveld brachten het karakteristieke kapsel in kaart in een ware Matlas. 

En ja, er zitten dus ook geografische kaarten en statistieken in. Het boek laat zien wie de man achter de mat is, en waar hij vandaan komt. Met uitgebreide portretten, aan de hand van foto’s en interviews. Ze laten zien dat de mat niet zozeer terug is, maar dat hij eigenlijk nooit is weggeweest. We hebben ze ruim op voorraad!

“Stefan, Willem, Edward en ik zijn al sinds de brugklas bevriend. We waren altijd vooral erg goed in bier drinken. Toen zijn we dat een keer gaan doen op de eerste barbecuewedstrijd van Europa, die was toevallig in Hoofddorp. Toen bleken we erg goed in bier drinken én barbecuen. Omdat we geen standaard Amerikaanse naam, zoals The Smokey Bandits of The Porketeers wilden, gingen we terug naar onze roots. Het werd de Rokende Règâhs. Dat is voornamelijk in het buitenland heel leuk. Ik heb meerdere Italianen zien stikken op onze naam.”

“Je hebt vier categorieën: kip, brisket, spareribs en varkensschouder. Die lever je in verschillende tijdsslots in, waarna een jury ze beoordeelt met punten voor de presentatie, smaak en garing. De winnaar is degene met de meeste punten op alle categorieën. Het voordeel is dat ik door die jurybeoordelingen elke keer feedback krijg op m’n kruiden. Te zout, te zoet, te weinig pit, iets te veel knoflook. De Bad Buffalo Gunpowder is daardoor drie jaar lang gefinetuned. Wat wij in de zakjes verkopen, zijn dus echt de prijswinnende kruiden die we zelf tijdens de wedstrijden gebruiken.”

“Dan toch wel brisket. De eerste tien keer dat ik het maakte, begreep ik totaal niet waarom mensen dit aten. Hoe kan heel Amerika hier helemaal gek van zijn? Nu ik het goed kan maken, vind ik het geweldig. Want het is niet makkelijk. De bereiding ligt tussen de vijf en vijftien uur, maar het moment dat het perfect is, duurt maar twintig minuten. De tijd daarvoor is te kort, en daarna is te lang.”

“Geen enkel probleem. Je kan de rubs overal voor gebruiken. Zie het als een soort speciale peper en zout. Door de aardappels, over de wortels, het maakt alles lekker! En het kan dus ook gewoon in de oven. De kruiden smaken van zichzelf al goed, daar hoeft eigenlijk geen barbecue aan te pas te komen.”

De Rubs zijn verkrijgbaar in de varianten Bad Buffalo Gunpowder, Ol’ Timers Dirty Hogs en Smokin’ Hot Chicks, en een uitprobeer-verpakking met drie mini’s. Voor een prijswinnende barbecuewedstrijd in je eigen achtertuin.

O, en dan nog wat. Daan heeft samen met Arvid Bergström een kookboek gemaakt. Bier en Barbecue. Het lijkt een terugkerend thema. Want ook Vanja van der Leeden laat in haar boek ‘Indostok’ zien hoe je traditionele saté maakt, tot zoete variaties waarvan je nog nooit hebt gehoord. Iets met smaakexplosies en gouden combinaties. Alsof je nog niet genoeg indruk ging maken in die achtertuin.